Wanneer je iets wil veranderen is het belangrijk om je af te vragen of iets wel veranderbaar is. Een probleem is iets waar een oplossing voor denkbaar is.
Als dat niet zo is dan noemen we dat een beperking.
Bij de AA hebben ze dit gebed:
Geef me de kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen
Geef me de wijsheid om het onderscheid tussen die twee te maken.
Dat het koud is buiten of dat je al weer een jaar ouder bent of dat je hond net is overleden kan heel vervelend voelen, maar het zijn geen problemen. Bezig zijn met willen dat het anders is kan een groot energielek vormen. Net zoals bezig zijn met zaken waar je geen invloed op hebt.
Dat klinkt heel logisch en is niets nieuws, maar toch praten we vaak over onze cliënten en hun gedrag alsof het problemen zijn die we willen oplossen. Maar kan dat wel? Hoort een bepaald gedrag niet gewoon bij iemands beperking? Soms is dat niet duidelijk. (wil hij het niet of kan hij het niet?) Dan is het een keus: Benader ik dit als een probleem en ga ik het proberen te veranderen, of is het misschien gewoon wat het is en zal mijn aandacht uit moeten gaan naar hoe ik er zo goed mogelijk mee omga? Als ik het niet weet kies ik meestal voor het laatste. Het maakt dat ik meer vanuit acceptatie naar de ander kan kijken en willen veranderen wordt meer helpen.
