Het avondwonder

Stel je voor... je bent aan het eind van je werkdag ergens in de nabije toekomst. Je zit op je favoriete plekje met misschien je favoriete drankje in je hand en je kijkt terug op je werkdag. En het was een GOEDE dag.

Zo’n dag waarvan je denkt : Als die er regelmatig zijn dan mag je mijn pensioen voorlopig wel houden. Want zo is werken hartstikke leuk. Het was echt een GOEDE DAG! Je was supertevreden over jezelf, je had het naar je zin; je deed het goed; Wat je wilde bereiken lukte .Kortom: YES!

Stel je dat eens voor ( neem je tijd) en schrijf eens op: wat gebeurde er vandaag; wat deed je waardoor deze dag zo goed verliep? En wat nog meer?

Als ik vroeger naar een training reed, dan had ik de neiging om vooral te bedenken wat ik allemaal moest doen en was ik in mijn hoofd vaak bezig met gedachten als: Ik ben benieuwd wat ik zal aantreffen. Ik hoop maar dat alles aanwezig is en het doet. Dat het een geschikte ruimte is en dat er niet heel veel weerstand is in de groep en dat ik niet teveel aan het woord ben, etc...

Maar als ik me voorstel dat ik aan het eind van de dag terugkijk op een hele goede training en mezelf de bovenstaande vragen stel dan hebben de antwoorden niks te maken met apperatuur of dingen die ik beter niet kan doen. Dan gaat het om zaken als: een goede sfeer; een mooie opbouw en energie aan het eind van de dag, deelnemers die geboeid en enthousiast zijn. Dan wordt ook duidelijk wat ik echt belangrijk vind. Op die manier kan ik me daar gedurende de dag ook op focussen. (Hoe staat het met de sfeer? en hoe staat het met mijn energie? Zijn mensen geboeid en enthousiast?)

Eigenlijk ga je denkbeeldig op de top van de berg zitten en vraag je je af hoe je daar bent gekomen, in plaats van onderaan de berg naar boven kijken en je afvragen hoe je daar moet komen. Van bovenaf zie je het pad en van onderaf zie je de obstakels.